Είμαστε βέβαιοι ότι έχετε διαβάσει και ακούσει ότι η οστεοχόνδρωση της πλάτης συχνά επηρεάζει τους υπαλλήλους των τραπεζών και τους υπαλλήλους γραφείων, τους προγραμματιστές και τους εκπροσώπους της βαριάς σωματικής εργασίας. Αυτό είναι αλήθεια, αλλά η όλη αλήθεια είναι ότι σήμερα είναι σχεδόν αδύνατο να βρεθεί τουλάχιστον ένας τύπος δραστηριότητας που δεν σχετίζεται με τον κίνδυνο ανάπτυξης αυτής της ασθένειας.
Γιατί αυτό? Η οστεοχόνδρωση με χαμηλή πλάτη είναι ένα είδος «φόρου για το ορθό περπάτημα», ένα αφιέρωμα που ο καθένας μας πρέπει να πληρώσει στη φύση. Ο λόγος για τις εκφυλιστικές αλλαγές στον χόνδρο ιστό του μεσοσπονδύλιου δίσκου δεν έγκειται τόσο στα αυξημένα φορτία στον πυρήνα του πυρήνα του, αλλά στις ιδιαιτερότητες της παροχής αίματος σε αυτές τις δομές.
Περίπου το εικοστό έτος της ζωής, οι αρτηρίες που τροφοδοτούν τους ινώδεις καρδιοειδείς ιστούς της IVD στην εφηβεία εξαλείφονται και για όλα τα υπόλοιπα χρόνια ο πυρήνας pulposus και το annulus fibrosus λαμβάνουν θρεπτικά συστατικά αποκλειστικά μέσω διάχυσης, και αυτό σαφώς δεν αρκεί! Ιχνοστοιχεία, πολυσακχαρίτες, αμινοξέα και άλλα δομικά συστατικά εισέρχονται στα χονδροκύτταρα (κύτταρα που συνθέτουν τη διάμεση ουσία του δίσκου) σε εξαιρετικά περιορισμένες ποσότητες, γεγονός που δημιουργεί ένα εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη δυστροφικών διεργασιών.
Κατά τη διάρκεια των επαγγελματικών μας δραστηριοτήτων, ρίχνουμε τακτικά σπόρους σε αυτό το εύφορο έδαφος. Καθίζουμε σε λάθος θέση, ανυψώνουμε σωστά τα βάρη, κινούμαστε λίγο και ξοδεύουμε πολύ χρόνο πίσω από το τιμόνι ή πίσω από μια οθόνη υπολογιστή. Όλα τα άλλα πράγματα είναι ίδια, μια τέτοια μορφή σωματικής δραστηριότητας "θα ξεφύγει από εμάς", αλλά σε συνθήκες περιορισμένης προσφοράς χόνδρων δομών στην IVD, αναπόφευκτα αναπτύσσονται εκφυλιστικές διεργασίες.
Πώς εκδηλώνεται η οστεοχόνδρωση της πλάτης;
Η πρώτη εκδήλωση της οστεοχόνδρωσης της οσφυϊκής περιοχής είναι το σύνδρομο πόνου. Κατά κανόνα, για πρώτη φορά ένας «τυχερός άντρας» χτυπιέται από έναν έντονο πόνο στην πλάτη του, ο οποίος διαπερνά το σώμα του με ένα στιλέτο. Ο πόνος εμφανίζεται μετά από ακούσια συστροφή του κορμού, κλίση ή μετά από υποθερμία. Δεν υπάρχει τρόπος να υπομείνει κανείς τέτοιο πόνο - πλέκει κυριολεκτικά ένα άτομο από τα χέρια των ποδιών του και τον κουβαλά στο κρεβάτι.
Ποιες αλλαγές συμβαίνουν στη σπονδυλική στήλη στο πλαίσιο του συνδρόμου πόνου; Για τη μείωση του πόνου, το νευρικό σύστημα στέλνει διεγερτικά σήματα στους βαθύς μυς της πλάτης. Η ενίσχυση του μυϊκού τόνου βοηθά στη μείωση της κινητικότητας στο προσβεβλημένο τμήμα της σπονδυλικής στήλης, το οποίο για κάποιο χρονικό διάστημα μειώνει τη σοβαρότητα του πόνου. Στο μέλλον, η μυϊκοποίηση παύει να εκτελεί αντισταθμιστική λειτουργία και μια τέτοια ανισορροπία μυϊκού-τόνου εντείνει μόνο τον πόνο.
Κατά την εξέταση ενός τέτοιου ασθενούς, ο νευροπαθολόγος θα εντοπίσει σημάδια συνδρόμου στερέωσης ή αντικειμενικά συμπτώματα της νόσου - αλλαγές στατικής και δυναμικής. Με τις μεταβολές στατικής στην οστεοχόνδρωση της πλάτης, εννοούμε μια επιπέδωση ή εντατικοποίηση της φυσιολογικής καμπυλότητας (λόρδωση) και την εμφάνιση παθολογικής καμπυλότητας προς τον πόνο (σκολίωση). Τα δυναμικά συμπτώματα της νόσου είναι ένας απότομος περιορισμός της κινητικότητας (μέχρι την πλήρη ακινητοποίηση) στο προσβεβλημένο τμήμα.
Όλες αυτές οι αλλαγές μπορούν να επιβεβαιωθούν χρησιμοποιώντας σπονδυλογραφία (ακτινογραφία της σπονδυλικής στήλης) και πιο σύγχρονες ερευνητικές μεθόδους όπως η υπολογιστική τομογραφία και η μαγνητική τομογραφία. Οι εικόνες δείχνουν επίσης μείωση του ύψους του δίσκου στην περιοχή των κλινικά σημαντικών PDS, της προερσίας της κήλης, των οστεοφυτών.
Οστεοχόνδρωση χαμηλής πλάτης, θεραπεία
Το σύνδρομο στερέωσης και πόνου σε συνδυασμό με μορφολογικά σημάδια σε διαγνωστικές εικόνες αποτελούν μια πλήρη εικόνα του συνδρόμου σπονδυλικής στήλης, το οποίο προκαλείται από οστεοχόνδρωση της πλάτης. Η επόμενη ερώτηση που ρωτάμε τον γιατρό αφού ολοκληρώσει το διαγνωστικό στάδιο είναι πώς να θεραπεύσει την ασθένεια;
Φυσικά, δεν είναι πάντα η ασθένεια που πρέπει να θεραπευτεί, αλλά ο ασθενής, αλλά δεν θα ξεφύγουμε από τις φιλοσοφικές συζητήσεις. Και θα λύσουμε πιο πιεστικά προβλήματα - πρώτα θα πρέπει να ξεπεράσουμε το σύνδρομο πόνου. Για να το κάνουμε αυτό, χρειαζόμαστε φάρμακα συστηματικής και τοπικής δράσης, όπως ΜΣΑΦ, κορτικοστεροειδή ορμόνες, μυοχαλαρωτικά και πιθανώς ακόμη και αντικαταθλιπτικά. Μετά την ανακούφιση του συνδρόμου πόνου έρχεται η σειρά των συντηρητικών μεθόδων θεραπείας.
Εάν έχετε διαγνωστεί με οστεοχόνδρωση χαμηλής πλάτης, η θεραπεία θα είναι μακρά και θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για αυτό ηθικά και οικονομικά. Πραγματικά και de jure, είναι αδύνατο να ξεπεραστεί εντελώς η ασθένεια, οπότε με μια ορισμένη συχνότητα θα πρέπει να επισκεφθείτε γιατρούς μέχρι το τέλος των ημερών σας.
Ο αλγόριθμος θεραπείας είναι πάντα ατομικός και αναπτύσσεται από τον θεράποντα ιατρό που γνωρίζει το ιστορικό της νόσου, θα απαριθμήσουμε μόνο τις πιθανές κατευθύνσεις της θεραπείας. Η ρεφλεξολογία έχει θετική επίδραση, μεταξύ των μεθόδων των οποίων ο βελονισμός είναι πρώτος. Ορισμένοι ειδικοί υποστηρίζουν τη θεραπεία έλξης, παρόλο που άλλες σχολές σπονδυλολογίας αρνούνται αυτήν την τεχνική. Αξίζει να δοκιμάσετε θεραπεία μασάζ, σίγουρα πρέπει να συμπεριλάβετε ασκήσεις πλάτης (LFK) στο πρόγραμμα αποκατάστασης, μπορείτε επίσης να καταφύγετε στη βοήθεια εξειδικευμένων χειροπράκτρων.
Σε 90 περιπτώσεις από τις 100 μεθόδους συντηρητικής θεραπείας αρκούν για τον έλεγχο της νόσου, οι υπόλοιποι δέκα ασθενείς ενδείκνυνται για χειρουργική θεραπεία. Ελλείψει απόλυτων ενδείξεων για χειρουργική επέμβαση (σοβαρή σπονδυλολίσθηση, στένωση της σπονδυλικής στήλης), είναι δυνατή η θεραπεία με ελάχιστα επεμβατική χειρουργική επέμβαση. Εάν ο βαθμός μορφολογικών αλλαγών στη σπονδυλική στήλη έχει φτάσει σε κρίσιμο επίπεδο, χρησιμοποιούνται σύγχρονες μέθοδοι ανακατασκευής δίσκων με χρήση εμφυτευμάτων.